Live your dream, not dream your life..!

I´M COMING HOME…

Raar maar waar maar, dit is echt het allerlaatste reisverslag! Morgen vlieg ik van Bali naar Honkong en van daar naar Amsterdam zodat ik hopelijk zonder vertraging (please!!) om 06:30 op Schiphol ben en mijn knuffelmarathon kan beginnen!

Mijn avontuur in Indonesie begon in Jakarta. Vanaf Singapore was ik daar alleen naar toe gevlogen, Senta was vanaf daar alvast naar Bali gevlogen. Ik ging namelijk kennis maken met Ades zijn familie (een jongen die ik uit NL ken voor de duidelijkheid, geen vakantievriendje dus;) ). Hij heeft zijn familie al zo’n vijf jaar niet gezien en vroeg me of het me leuk leek om bij ze langs te gaan en het echte Jakarta te zien.

Het echte Jakarta heb ik zeker gezien.. Zo ongeveer de hele familie stond me op te wachten op het vliegveld, wat een leuke/lieve en vooral gastvrije mensen! Ik ben er vier dagen mee opgetrokken en ik werd behandeld als een prinses. Deze ervaring heeft veel indruk op me gemaakt, vooral het feit dat veel mensen in Jakarta erg arm zijn en er dus veel armoede te zien is, troep op straat en hele kleine huisjes/hutjes waarbij je je afvraagt hoe daar een hele familie in kan leven..

De familie woonde in een achterwijk waar duidelijk geen toeristen kwamen. Werkelijk iedereen bekeek me van top tot teen, vooral de kindjes waren er erg goed in. De familie woont samen in een heel klein huisje met redelijk veel spullen maar erg erg klein en er was maar één bed. Zo lief dat ze waren en zo bezwaard dat ik me voelde mocht ik in dat bed slapen, de rest sliep op een kleedje op de stenen vloer..

Ondanks dat ik het idee kreeg dat ze erg weinig hadden qua spullen en vanwege het huisje etc, had ik wel het idee dat ze toch nog genoeg dingen konden doen en gelukkig leken. Vooral de hechte familieband vond ik erg mooi om te zien. Het trieste en hetgeen dat mij het meest geraakt heeft is hun toekomstperspectief, die is er vrijwel niet.. Als je wilt werken moet je een studie volgen, een studie kost veel geld en geld krijg je door te werken.. Als ik het goed heb begrepen leefde de hele familie van het inkomen van een huurhuisje waardoor serieus waar, de hele familie hele dagen niets doet. Dit heeft mij emotioneel erg geraakt, elke dag lijkt hetzelfde voor hen, eten, drinken, slapen en in een woonkamertje van een paar vierkante meter zitten en op de vloer slapen.. De grootste wens van Ades zijn broertje was dan ook om naar Nederland te komen. Hij was klaar met de middelbareschool en deed nu al 1,5 jaar hele dagen niets zoals de rest van de familie.. Als ik terugben ga ik het een en ander voor hem uitzoeken en kijken of ik hem daarmee kan helpen maar ik vrees dat Nederland daar vrij streng in is, vooral als ik kijk naar mijn stage ervaring bij de afdeling inburgering..

De eerste dag gingen we naar de verjaardag van Ades zijn nichtje die vier werd. Hij heeft haar helaas nog nooit gezien, maar wat een schatje! Het was in de buurt en ik wist niet wat ik moest verwachten maar dit had ik niet verwacht. We gingen het ene steegje na het andere in en kwamen bij een klein huisje met keiharde kinder/verjaardagsmuziek op en misschien wel zo’n honderd kindjes! Ze deden allemaal hun schoentjes uit voor ze naar binnen gingen en gingen met z’n allen op de grond zitten, liedjes zitten. Sheila, de jarige, had een mega grote prinsessentaart gekregen en haar oma (Ades z’n tante) ging liedjes door de microfoon zingen. Daarna werd er eten uitgedeeld en kreeg iedereen een tas vol eten mee en balonnen. Toen ik naar binnen liep voor wat foto’s hoefde ik niet eens te roepen.. Iedereen zat me aan te staren zoals de rest van de buurt, vier dagen lang haha!

De familie heeft me zoveel mogelijk laten zien en vooral laten proeven (veel Indonesisch eten) want jeetje wat kunnen zij eten zeg! We hebben verschillende uitstapjes gemaakt. Zo zijn we naar het strand geweest, naar de bios, naar een park en naar een Wildlife Safari waar je alle dieren vanuit de auto kan voeren en waar ze allerlei shows met dieren hebben en ik met een orang oetang op de foto sta die daarna mijn voeten ging masseren!

Ik ben Ades en zijn familie erg dankbaar voor deze mooie maar vooral indrukwekkende ervaring, het heeft me toch meer gedaan dan ik dacht! Om toch iets terug te kunnen doen had ik als cadeautje twee foto’s van Ades en zijn schoonfamilie en een van hem en zijn vrienden af laten drukken en in laten lijsten waar ze erg blij mee waren! “Ik zo blij Jessica” dat is wat je moeder steeds zei Ades=)

Mijn grootste irritatie in Jakarta was het verkeer! Dit had ik echt nog nooit meegemaakt en ik snap niet dat mensen niet knettergek worden! Alles in Jakarta staat 24/7 in de file! Het maakt niet uit waar je heen gaat, je doet er minimaal twee uur over en alles staat vast.. Schijnbaar is het een kwestie van gewenning en misschien ook omdat de meeste mensen daar de hele definitie ‘vervelen’ niet kennen omdat ze toch hele dagen niets doen en daarom wat meer geduld hebben dan ik.. Ik weet dat ik geen engelengeduld heb maar ik weet ook dat een ieder van jullie hetzelfde zou ervaren!

De laatste avond heb ik gezorgd dat we op mijn laptop met Ades konden Skypen, dit was erg leuk met de familie omdat ze dit nog nooit gedaan hadden! De familie stond erop om me ook nog eens terug te brengen naar het vliegveld en vanaf daar hebben we dus afscheid genomen.. Ik zal ze in ieder geval nooit vergeten en hoop voor Ades en zijn familie dat ze elkaar snel weer zien!

Op Bali zag ik Sen weer en werd ik ontvangen met een dikke knuffel in Sanur (rustig en leuk plaatsje, niet zo ver van Kuta). Vanaf daar zijn we naar het eiland Gili Trawangan gegaan en dat was echt paradijs! Bali is mooi maar Gili is echt paradijs! Het eiland is zo klein dat je het binnen een uur rond kan lopen, geen auto’s noch scooters, alleen maar koetsen met paarden en het water is echt zooo licht blauw! Als je gaat snorkelen zie je overal gegarandeerd grote zeeschildpadden en het hele strand zit vol met leuke eettentjes met af en toe wat live muziek en je kan er ook nog eens leuk stappen, wat wil een mens nog meer!

We hebben daar dus vooral genoten! Ook zijn we nog gaan duiken aangezien we nu onze Open Water PADI hebben. We hadden een erg leuke, goedkope bungalow met een badkamer zonder dak waardoor ik elke avond onder de sterren en de maan douchde (en onder het ijskoude water). Het enige nadeel was de moskee op het eiland die zo’n 3/4 keer op een dag door de luidsprekers gebeden liet horen, zo ook om 05:00 ’s nachts! Maar gelukkig vonden we daar snel een oplossing voor: genoeg drinken zodat je er doorheen slaapt of pas na 05:00 thuis komen=).

Terug naar Bali en op naar Ubud. Dit was weer een totaal ander plaatsje vol cultuur, tempels, galerijen en veel leuke restaurants en SPA’s met goedkope massages maar geen strand want het is midden op Bali. We zijn daar naar het Monkey Forrest geweest, vol wilde aapjes en we zijn naar de rijstvelden gefietst, super mooi! Één avond ben ik in mijn eentje met wat locals van het hotel mee gegaan naar een ceremonie in een tempel. Ik kreeg allerlei kleding te leen en zelfs een offer dat ik mee mocht nemen zoals alle locals. Ik heb zelfs aan het hele proces deelgenomen met bidden, water over je heen gooien, rijst op je voorhoofd plakken en op je hoofd leggen, wierrook aansteken etc. Erg bijzondere ervaring en mooi om te zien dat ik daar gewoon welkom was en geaccepteerd werd als enige toerist.. De vrouwen droegen allemaal hele grote, mooie offers op hun hoofd en iedereen had mooie/speciale kleren aan en de vrouwen een bloem achter hun oor, zelfs de kindjes en ik ook!

Eindbestemming: Kuta! Dit is zoiets als Lloret de Mar, aan het strand, vol barren en surfers/Australiers die daarvoor komen en omdat alles goedkoop is en je er ook erg goed kan stappen. Door al deze toeristen is het enorm toeristisch en stikt het van de irritante verkopers waar je ook gaat of staat. Wat dat betreft vond ik Gili echt mooier en veel relaxter met veel meer leuke eettentjes etc.

Ondanks dat hebben we ons toch goed vermaakt de laatste dagen op Kuta. Een hotel voor zes dagen met zwembad en vlakbij het strand, dus veel relaxen en nog een laatste spotgoedkope massage genomen, cocktails gedronken etc. Alles wat je gaat missen als je weer in NL bent en wat je dus op vakantie hoort te doen! Natuurlijk hebben we ook het Nederlands elftal gevolgd, al was dit voor ons wel ’s nachts maar dat had ook wel iets.

Vanavond is echt onze laatste avond, extra genieten dus en de tweede wedstrijd is om 03:00 dus we zetten (misschien) onze wekker zodat we niet helemaal kapot aankopen en nog wat slaap pakken voor onze 24 uur durende terugreis..

Ik denk dat ik nog vier pagina’s vol kan schrijven als afsluiter over mijn ervaringen tijdens deze bijzondere, negen maanden durende reis, wat en wie ik gemist heb, wat ik allemaal in ben gaan zien over wat en wie ik thuis heb in Nederland, wat alles voor me heeft betekend, wat het voor me heeft veranderd, wat ik heb geleerd, welke dingen ik meer ben gaan waarderen en welke dingen ik vanuit verschillende perspectieven ben gaan zien, door alles wat ik heb meegemaakt, gezien heb en door alle bijzondere en mooie mensen die ik ontmoet heb.. Dan zou ik ook nog een heel verhaal kunnen schrijven over het vele nadenken waar je niet aan ontkomt tijdens reizen, alle nieuwe indrukken, de moeilijke, emotionele momenten die ik met mezelf heb gehad en vooral alle mooie, emotionele momenten! Veel dingen die ik eigenlijk stiekem al wist maar door eigen ervaring nog eens keihard bevestigd zijn..

Toch doe ik dat niet.. ik heb twee dikke dagboeken volgeschreven met elke dag een stukje en als ik dat teruglees weet ik genoeg. Bovendien zal ik altijd mijn herinneringen hebben die niemand me meer af kan nemen dus voor nu hou ik het hierbij: “travelling leaves you speechless, then turns you into a storyteller”..

Bedankt voor alles.. =)