Cambodia, the country of awareness

Waarschuwing: ik hang nogal de filosoof uit in dit verslag!

Wat betreft de titel, in dit land ben ik me vooral veel bewust geworden van dingen. Ik heb dingen beseft die ik eigenlijk allemaal al wist maar hier even keihardd bevestigd zijn en waarschijnlijk in de volgende landen nog eens extra worden bevestigd.
Als ik hier vertel dat ik geen specifiek geloof heb, kijken ze me aan alsof ze me niet goed verstaan hebben of dat ik een heel slecht gevoel voor humor heb.

Ik ben wel gedoopt, dan gooien ze schijnbaar als baby zijnde wat water over je hoofd (waarom eigenlijk?) en schijnbaar ben ik protestants (daar kwam ik achter toen ik op de middelbareschool bij godsdienst moest kiezen tussen de katholieke of de protestantste klas) maar verder doe ik er eigenlijk niets mee en weet ik er vrij weinig tot niets over..

Tuurlijk geloof ik wel maar in wat..?
Ik geloof in het leven, ik geloof in mezelf, ik geloof in de liefde (een klein beetje dan), ik geloof dat elk mens een gevoelige kant heeft hoe stoer of arrogant ze ook zijn of beter gezegd lijken en ik geloof dat alles gebeurt met een reden. En ja ik geloof ook dat er meer is dan alleen hetgene dat wij kunnen horen, zien en voelen en ik geloof niet dat een persoonlijkheid/geest zomaar kan verdwijnen zodra het lichaam er geen zin meer in heeft en stopt met functioneren, dat kan toch niet..?

Zo heb ik een keer gedroomd dat ons wereldje een tv-kanaal is. Zodra je doodgaat word je overgezapt naar het volgende kanaal in een totaal andere wereld waar alles en iedereen er anders uitziet en na alle kanalen begin je gewoon weer opnieuw of koop je er wat betaalde zenders bij;)

Ondanks al die (te) slimme mensen in de wereld en alle kennis uit onderzoeken etc. weten we nog steeds niet hoe we hier nou op de wereld zijn gekomen. Was die kip of dat ei nou eerder?
Sommige zeggen wel dat ze het weten, dat ze erbij waren, het gezien hebben of van een of andere boodschapper een teken van bewijs hebben gekregen maar niemand heeft bewijs dus niemand kan het aantonen. Al met al is dat alles naar mijn mening dus nog steeds geloof.

Conclusie: iedereen gelooft dus eigenlijk tenzij ze nooit nadenken. Mensen die zeggen van niet die haken het liefst al af bij het kip en het ei verhaal en veranderen snel van onderwerp of nemen een biertje en zetten de tv aan om er vervolgens niet meer over na te denken, wat gebeurd is is gebeurd toch, maakt me niet uit hoe.

Maar in wat ik zelf dan precies geloof dat weet ik niet maar ik geloof wel dat ik geloof en dat ik mijn geloof niet hoef te uiten en/of bewijzen aan een, met alle respect, voor mij nog steeds abstracte budha, hindoe, allah, jezus of god... Waar ik sowieso in geloof is dat je beter stil kan staan bij alles wat je wel hebt i.p.v. wat je niet hebt, dankbaar moet zijn, niet alles zwart en wit is, je het beste kan proberen te leven alsof je maar één keer leeft en niets vanzelfsprekend moet nemen..

Maar als ik dit alles uit zou leggen aan een van die velen zwaar gelovige Aziaten, zouden ze er niets van snappen.. Hoe kan je nou geen specifiek geloof hebben met geloofsrituelen etc. heb je dan geen verplichtingen en regels!? Dat is voor hen echt heel onbegrijpelijk, volgens mij worden heel veel mensen hier zelfs geleefd door hun geloof.

Als ik bijvoorbeeld kijk naar al de armoede hier in Cambodja, mensen die in een bruin, vervuilde rivier al het afval gooien, al hun behoeftes doen maar ook alles en zichzelf in diezelfde rivier wassen, toch gelukkig zijn of in ieder geval lijken met het kleine beetje dat ze hebben en ook nog zo ontzettend vriendelijk zijn (zelfs tegen alle verwende toeristen) en altijd lachen...

Dan voel ik me toch wel erg schuldig als ik net een hele boottocht heb lopen klagen omdat ik een paar uur (zeven!) op een boot zonder airco,wi-fi, eten en drinken heb moeten zitten met iets te weinig beenruimte tussen de locals die onderweg zijn naar hun 'huis'/hutje van bladeren en stokken op die smerige rivier en ik straks gewoon weer een of ander vier sterren hotel binnen stap waar ze zelfs m'n tas (vol overbodige kleren en spullen die ik niet nodig heb) voor me dragen.

Vervolgens prop ik me daarna uit verveling en frustratie (omdat ik het zo zwaar en warm had) binnen twee minuten vol met slecht eten voor het bedrag en een hoeveelheid eten waar zij een heel jaar van kunnen leven en ga ik gelijk daarna lopen klagen dat ik moet afvallen!

Daar sta ik dan zeker bij stil, best vaak en best lang. Tot ik mezelf weer betrap dat ik inmezelf loop te klagen over dat de 'wc' een gat in de grond is, er geen wc-papier is en er geen vloeibare zeep bij het toilet was maar zo'n vies blok waar iedereen met z'n pishanden aanzit (als er überhaupt een keer zeep ligt)...

Hoe hard ik het ook probeer, ik vraag me af of het er ooit uitgaat..
Echter zie ik wel al vooruitgang, ik zeur tegenwoordig alleen nog maar over het gebrek aan papier, niet meer om de zeepsoort.

Natuurlijk ben ik wel wat meer dan dat veranderd, dankbaarder geworden etc. en hoop ik maar dat ik dit vast kan houden zodra alles weer helemaal gewoon, gewend en vertrouwd voor me is in ons kikkerlandje, ergens in september waarschijnlijk. Ondanks dat ik er de laatste jaren nogal vaak tussenuit vlucht en er veeeeel mooiere, warmere plekjes zijn dan dat we in NL hebben, zal ik altijd terugkomen, dat heb ik wel geleerd!

Ik kan niet zonder (zeeuwse bolussen, brabantste bosche bollen, zoete drop, bruine broodjes filet american, stroopwafels, eigen gemaakte friet van pap of mams met lekkere frikandellen, eigengemaakte witlof van mijn lieve oma, Jeroen's heerlijke eigengemaakte lucht (uit z’n achterwerk)?? etc. en doe het tot ik terug ben met mijn nieuwe verslaving: passievruchten ) het knuffelen en helemaal mezelf zijn met mijn vrienden en familie, de polonaise, het op de bank in slaap vallen en het einde van een dvd missen met een lege zak maltesers naast me en de Buurman op m'n schoot, auto rijden met m'n muziek op max volume, het ultieme genieten van de (eerste) zonnestralen na een te lange regenachtige, koude maar toch wel heel erg gezellige en knusse winter incl. schaatsen en sneeuwballen gooien, de Nederlandse nuchterheid + alle andere honderdduizenden pluspunten aan het stiekem best wel geweldige NL.

Toch zal ik altijd blijven reizen naar het groenere gras bij de buren om weer wat bevestiging te krijgen dat het gras voor mij niet veel groener kan worden dan in NL maar er toch echt heeeeel veel groen gras is in de wereld dat ik nog wil zien!

Genoeg persoonlijks met jullie gedeeld, eigenlijk al te veel. Wist je dat:

*De mensen hier super vriendelijk zijn
*Ik heb hier m’n ogen uitgekeken naar het verkeer en wat je tegenkomt op straat (foto’s staan weer op Facebook en zijn zeker de moeite waard).
*Een Cambodiaanse Riel is wel zo’n 0,0002 eurocent waard, je bent hier dus al snel miljonair.
*Voor de rokers onder ons, je kan hier drie sloffen Marlboro halen voor €25!
*Als je hier uiteten gaat is de kans groot dat je om de beurt eet en niet helemaal krijgt wat je besteld had. *Iedereen buigt hier voor me (werd tijd).
*Je kan hier de gekste dingen in de supermarkt en op straat halen (zie foto’s).
*Een kamer kost hier gemiddeld €3 p.p.
*Ze hebben hier geen verkeersregel alleen een toeter die ze voortdurend ingedrukt houden en daarom ook verboden-toeter-zones hebben bij bijv. ziekenhuizen en scholen.
*Scooters een heel gezin kunnen vervoeren incl bagage.
*Ik nog nooit zoveel bedelaars met missende beenderen in één land heb gezien.
*Ik voor het eerst geld aan een bedelaar heb gegeven, hij had maar één been en liep op krukken op het strand blikjes met statiegeld op te rapen, ik gaf hem één dollar die helemaal onder gekust werd (beetje jammer dat hij me de volgende dag niet meer herkende en weer geld vroeg).
*De mannen hier de vrouwen moeten kopen als ze willen trouwen, ze werken hier dus nog steeds met een bruidsschat en daarom zie je ook overal de shirts met “No money, no honey”.
*We Tuk-Tuk-pech hadden en een andere Tuk-Tuk onze chauffeur heeft meegtrokken aan een dun touwtje waarmee wij de was op zouden hangen.
*Je hier tegen geld zielige, kleine vogeltjes uit kooitjes kan bevrijden, dat brengt “geluk”.
*Je hier groene Fanta krijgt alsje Fanta besteld.
*Ze op sommige plekken op straat poepen en zich op straat wassen.
*Je hier helemaal gek wordt van zeurende Tuk-Tuk chauffeurs en wij eindelijk zo ver zijn er niet meer chagrijnig door te worden maar flauwe grapjes maken zoals zeggen dat we naar de maan gaan, onze eigen helikopter hebben of dat we kunnen vliegen (je zou die gezichten moeten zien).
*In de lokale restaurantjes er heerlijk lekker fris een prullenbak onder of naast je tafel staat. *Er kale kippen hier rondlopen.
*We gingen lunchen maar nadat we drinken hadden besteld te horen kregen dat de kok op vakantie was dus dat we geen eten konden bestellen.
*Ze in Sihanoukville heel veel aapjes hebben!
*Je hier op je rug in de zee kan blijven drijven en bijna in slaap zou vallen, zo zout.
*Ze met een pincet/touwtjes langs je ligbedjes ophet strand lopen met de vraag of ze je wenkbrauwen mogen epileren, je oksels en/of je benen mogen harsen.
*Je voor een paar dollar een anti-stressmassage van een uur kan krijgen (die had ik na zes maanden echt nodig en het was heerlijk) incl.getrek aan je oren en haren.

We hebben veeeel te veel mooie tempels gezien, vooral in Ankor Wat met o.a. de tempel uit de Tomb Raider film en zijn voornamelijk met de ouders van Senta mee gereisd die hun eigen gids + vervoer hadden. Zo zijn we ook naar de gruwlijke Killing Fields en het Tuol Sleng (S-21 museum/gevangenis) geweest (waar je de schedels en de beenderen nog ziet liggen), zijn we naar een peperplantage geweest en hebben we een rit gemaakt op het primitieve maar erg snelle bambootreintje.

Nu gaan we vanavond weer met z'n tweetjes verder naar Vietnam en ben ik 15 juni alweer (voor zo'n twee weken) in NL om vervolgens nog even als afsluiter weer een zomer te genieten achter de bar in Albufeiralalalala!

(Daarna gaan we naar Laos, zuid-Thailand, Maleisie, Singapore en eindigen in Indonesie waar we vanaf Bali terug vliegen).

P.s. Ik zal beloven niet nog persoonlijker te worden in mijn volgende verslagen;)

Heel veel liefs!

Jessiieeee