Hello HongKong again, nice to meet you N-Thailand!

Olifantjerijden, jungletrekking, tijgers knunffelen, budha´s en tempels.

Allereerst, wat mis ik jullie zeg!
Door al het moois wat ik hier zie en meemaak heb ik nog gen heimwee naar Nederland maar zou ik graag bij deze even een oproep willen doen aan al mijn lieve familie en vrienden om z.s.m. even heen en weer naar hier toe te vliegen voor een knuffel=)

Terug in HK: best vreemd dat ik daar een halfjaar geleden ook was en dat mijn reis toen net begon maar toen was ik alleen en dit keer met Sen en pap en Jeroen. Zij vlogen ’s nachts naar Schiphol dus hadden ze maar even in HongKong. We zijn met z’n allen door de drukke stad gaan lopen met de typische dubbeldekkertrams en de vele reclameborden. Om 20:00 begon de dagelijkse lichtshow/symphony of lights. Deze is het beste te zien vanaf Kowloon dus zijn we daar met een korte ferryrit heen gegaan voor 0.25 cent (eten, drinken en openbaarvervoer is goedkoop in HK). Vanaf het platform kon je heel de skyline van HongKong Island zien en dus alle veranderende lichten/lasers uit de gebouwen met harde muziek op de achtergrond.

De avond ging helaas snel voorbij. afscheid nemen zou echt echt verboden moeten worden. Toen waren er nog maar twee, we sliepen midden in het centrum van Kowloon in een flat op de 12e verdieping. Allebei ons eigen tweepersoonsbed en een mini badkamer/wc. Ik vroeg me meteen af waar onze douche was tot ik zag dat er boven de wc een douchekop hing en er een afvoerputje naast de wc zat. Best handig zo zittend op de wc douchen!

We zijn een kleine week in HK en omgevig gebleven en zijn o.a. naar Cheung Chau Island gegaan (een druk visserseilandje) en naar de paardenrace in Sha Ti. Wat een ervaring was dit zeg! Zodra we de tram instapten werden we omsingeld door spleetogen en waren we vanaf dat moment de hele dag de enige blonde mensen met normale ogen. Eenmaal bij het station kwam er een invasie Chinezen de tram uitstappen en liepen de trappen bomvol, net voor mij liep er een klein mannetje die opeens naar beneden viel, recht op mij waardoor ik met mijn zware backpack op mijn rug ook mee ging (achteraf best grappig). In het stadion zag je alle Chinezen geld inzetten op de paarden, elke ronde begonnen ze dus helemaal te schreeuwen en te stampen zoals wij bij het EK/WK.

Ik denk dat ik wel een boek kan schrijven over Chinezen. Zo liep ik langs een hele grote groep Chinezen die klaar stonden voor een groepsfoto (de meeste reizen altijd in van die georganiseerde groepsreizen), ik liep achterlangs de fotograaf en omdat die Chinezen allemaal zo serieus keken met hun standaard “peace-teken-foto-houding” dacht ik, laat ik eens als een gek achter die fotograaf gaan lopen zwaaien en idioot doen. De hele groep verrekte geen spier , helemaal niets, drie seconden later toen de foto genomen was begonnen ze opeens met z’n allen keihard te lachen.. Waardoor Sen en ik niet meer bij kwamen omdat ze zo apart zijn (had-je-bij-moeten-zijn-situatie).

Na een halfjaar ben ik in HK eindelijk weer eens de H&M tegengekomen, wat heb ik die gemist! En dat terwijl ik niets gekocht had (al dat gesjouw en ik ga pas inladen in de echt goedkope landen natuurlijk). De laatste dag werd ons gevraagd of we eerder wilden uitchecken omdat die knaap nieuwe gasten had, uh wat denkt u zelf meneer, wij hebben gewoon betaald dus blijven hier tot de laatste minuut zitten. Service kennen ze niet echt in Azie, ze durven alles te vragen en hebben iets andere normen en waarden dan ons. Zo is het heel bijzonder alsje uit eten gaat en je een keer allebei tegelijk je eten krijgt i.p.v. om de beurt te eten. Als je iets aan ze vraagt kijken ze je aan alsof je de enige blonde persoon op aarde bent zonder spleetogen met een tas op je rug waar de gemiddelde Chinees in past.

In HongKong hebben ze trouwens verschillende kleuren/soorten bankbiljetten/munten voor dezelfde bedragen i.v.m. het drukken in verschillende banken, best verwarrend! Helemaal grappig waren de bordjes die boven prullenbakken hingen met de tekst: “Verboden in prullenbakken te spugen, dit verspreidt bacterien”. Die gekke Chinezen doen dat nogal graag namelijk.

We hadden HK inmiddels wel gezien en besloten een ochtend om diezelfde avond nog naar Thailand te vliegen! Om alvast enigzins te wennen aan het eten (waar ik al zo tegen op zag omdat ik echt niet van die rijst- en noodlezooi hou) had ik een spicy chicken salad besteld. Even vergeten dat ik nooit spicy eet en als zij het spicy noemen het echt spicy is! Ik kreeg een salade waarvan het leek alsof ze de kip in de blender hadden gegooid, ik herkende hem in ieder geval niet meer terug. Met veel moeite en twee flesjes water de helft opgegeten, m’n maag maakte meteen overuren en een uur later stond ik nog in de fik!

In Bangkok aangekomen in het donker. We merkten meteen hoe goedkoop alles was en vooral eten en drinken! In de public taxi stonden we in het donker even stil i.v.m. langzaam rijdend verkeer, midden op een driebaans autoweg. Opeens stond er een klein, donker jongetje met betraande ogen naast mijn raam, bijna met zijn neus tegen het raam zonder iets te zeggen, ik schrok me echt helemaal te pletter! Even later verder gereden en weer moeten stoppen vanwege de drukte, we stonden gewoon midden op een spoorweg stil!
Later zag ik nog een zwerver op straat en ik was aan het wachten dus ik ging hem even bestuderen. Hij had het niet echt door dat ik keek volgens mij want hij pakte een stuk glas vanachter zijn rug en sneedt express heel zijn wang open zodat heel zijn gezicht onder het bloed zat en ging weer rustig verder met bedelen, ik wist niet wat ik zag!

Op de Kao San Road aangekomen (backpackersparadise), het leek wel de barstreet van Chersonissos maar dan anders (same same but different, dit zeggen alle Thaise hier heel vaak als je iets vraagt, “same same” maar ondertussen is het anders. Zo hebben ze hier heel veel shirts met de tekst “same same” en op de achterkant “but different”.)
Honderden kraampjes met sieraden, kleren, eten en drinken, terrasjes met mensen met een waterpijp in de ene hand en in de andere hand een cocktail en ondertussen zit er een Thai aan je voeten voor een voetmassage van een prikkie, zoveel te zien op die straat.. Elke avond wordt er op los gefeest en de harde muziek gaat de hele nacht door!

We hadden nog geen hotel geboekt dus moesten we dat midden in de nacht nog regelen in die hitte met onze backpack op. Erg grappig hoe dat daar gaat: je loopt een hotel binnen, vraagt een kamer en je krijgt de sleutel in je hand geduwd om vervolgens zelf maar de weg te zoeken en te kijken of je de kamer goed vindt of niet.

We hebben vooral lekker gerelaxed in Bangkok en veel tempels/budha’s bezocht en naar de floatingmarket geweest. Zo hebben we een full-body-scrub gedaan van een uur waarbij je echt helemaal naakt moest (er heeft nog nooit zo lang iemand aan mijn borsten gezeten), gelukkig hadden we een vrouw en niet zo’n smerig Thais ventje.

Na een paar dagen kwamen we er al snel achter dat alles om geld gaat (zo was het een dag Budhadag en dat betekent geen alcohol, hoe gelovig ze ook zijn allemaal, alle toeristen kregen stiekem alcohol in plastic bekers) en dat iedereen je dus probeert op te lichten en je de hoofdprijs te vragen omdat we er nou eenmaal nogal westers uitzien.

Een dagje met de Tuk Tuk was dan ook een hele ervaring. Schijnbaar krijgen die chauffeurs overal comissie voor dus maken ze overal stops waar je niet om gevraagd hebt. Hij bracht ons overal naar toe en verzon dat de tempel die we wilden zien nog dicht was dus of we met hem meewilden zodat hij gratis kon gaan tanken ivm Budhadag. Maar natuurlijk meneer, dat willen wij best. We werden gedropt in een juwelier met het excuus dat hij dan ondertussen kon tanken (dat was niet de deal vriend) en werden daarna bij de volgende tempel afgezet. Helaas was hij er niet meer toen we terugkwamen. Schijnbaar was heel die Budhadag onzin maar krijgt hij gratis benzine als wij die juwelier ingaan dus hij had ons niet meer nodig.. En ik was nog wel zo aardig om voor hem een fles water te kopen die trouwens ook foetsie was na één tempel (verkocht ofzo).
Omdat al die andere Tuk Tuk’s weten hoe het gaat en zagen dat wij daar vaststonden, vroegen ze natuurlijk de hoofdprijs. Onder het motto “zij naaien ons dus wij naaien hen minstens net zo hard terug” deden we of we akkoord gingen maar moest hij wel overal op ons wachten. Dus wat deden we, we lieten ons brengen (bijna doodervaring zo hard reden sommigen) en liepen iedere keer weg als wij zogenaamd zouden terugkomen na elke tempel (geniaal al zeg ik het zelf).

Diezelfde avond nog naar de PingPongshow gegaan in een of andere afgelegen kelder vol vieze mannetjes. Schijnbaar moet je daar echt geweest zijn in Thailand dus voor de mensen die niet weten wat het is (google het even maar dan vooral niet op google images). Van bananenschieten en opvangen, balonnen lekschieten, kaarsjes uitblazen, sigaretten roken, touwtje trekken, tot flesjes schudden en openen, opzuigen en weer vullen! En hoppa een pen erin met een vel papier eronder en de tekst “Welcome in Thailand” schrijven. Verdere details zijn niet bepaald om over naar huis te schrijven;).

Met de TukTuk terug, dit keer iemand die dacht dat wij wel extra zouden betalen als die vaak een “wheely” zou doen, keihard optrekken en dus met alleen de achterkant op de grond, ik dacht echt dat ik dood ging tussen al die honderden auto’s en scooters maar ook dit was erg grappig (achteraf). Hou ook vooral je handtas binnen boord want er zijn mensen op scooters die langsrijden om die van je arm te trekken.

Van Bangkok met de nachtbus naar Chang Mai (ellende). Gelukkig een mooi hotel met elke avond livemuziek en een zwembad (waarvan ik groene highlights kreeg en er pas achterkwam in de jungle dus het pas na drie dagen met ketchup kon wassen, deze tip stond op internet).
We hebben een driedaagse jungletocht gedaan (uren lang hiken in een droge, kale jungle in de hitte bergopwaards (ellende) en op de grond slapen in hutjes van bladeren en takken met geen normale wc en douche.

Olifant rijden was wel leuk al zat de ‘chauffeur’ gewoon op het hoofd van de olifant en schreuwde “olifants” tegen hem gepaard met een paar trappen achter z’n oor als die niet luisterde, toen ik mijn slipper liet vallen raapte de olifant hem op en toen we er af gingen, moest je op z’n hoofd gaan staan om zo op de de steiger te gaan staan. Bamboorafting was gelukkig ook heel leuk. In Chang Mai hadden we ook nog een dag een scooter gehuurd en zijn we naar Tiger Kingdom gegaan om met de allergrootste en de allerkleinste tijgers te knuffelen en voor wat leuke foto’s, hele leuke ervaring maar heel vreemd dat ze zo tam/verdoofd zijn..

Gelukkig hadden we een hele leuke groep en een erg grappige Thaise gids tijdens de trip. Drie Fransen hadden de nacht ervoor overgeslagen en een ongeluk op de scooter gehad, een Thai vond ze en had ze naar het ziekenhuis gebracht maar er natuurlijk wel geld voor gevraagd haha, ongelovelijk! Onze gids vertelde dat er zoveel ladyboys in Thailand zijn omdat Thaise mensen graag proberen: “No try, no know”. Hij vertelde dat hij hetzelf ook een tijd had geprobeerd maar de make-up te duur was. De rest van de trip zong die alleen maar “No women no cry, no ladyboy, I die” en zei die bij alles “Oh my Budha ipv Oh my god”. Hij leerde ons van alles over de verschillende soorten ladieboys en de kwaliteit van verschillende wietplanten, erg leerzaam zo’n jungletrip.

Wat een volk die Thaise, ik hoop dat ze in zuid-Thailand vriendelijker zijn (mensen zeggen van wel) want het “land met de glimlach” was volgens ons niet echt passend. Afdingen schijnt onderdeel van de cultuur te zijn maar als je een volgens hen iets te laag bod doet beginnen ze je gewoon uit te schelden en naar je te schreeuwen. De meeste konden geen Engels of doen alsof ze Engels kunnen. Leuk voorbeeld: “Is this our busstop?” Thai: “Yes”. Ik: “Or is it the next busstop?” Thai: “Yes”.
Best vermoeiend af en toe...

Wat ik ook nooit zal vergeten aan Thailand zijn alle verzorgingsproducten waar whitening in zit om wit te worden. Bruin staat hier voor armoede en hard werken (dat laatste is wel te zien aan mij), de overladen scooters waar soms hele gezinnen op zitten zonder helm of alleen de ouder met helm, de bussen waarvan de hele achterkant open is maar gewoon rijden, de vele insecten die je bij de eetkraampjes kan eten/kopen, hoe gelovig iedereen in Thailand is en de honderden foto’s van de koning die je overal ziet waar iedereen zo trots op is en die al zo’n 86 is en al sinds zijn 20e koning is.

Inmiddels reizen Sen en ik alweer 24/7 twee maanden samen en begin ik zelfs al grapjes te maken als “wat heb jij vorige week gedaan” of “goh ik ben vorige week toch bij een leuk tentje wezen eten” maar hebben we het allebei nog heel erg naar ons zin en zijn we erg blij dat we niet alleen tussen die gekke Aziaten zitten!

Op dit moment zitten we alweer in het snikhete Cambodia en zijn Senta’s ouders er gezellig ook! Daar volgende keer meer over want ik smelt weg en jullie vallen vast bijna in slaap of slapen al!

Liefs en knuffels,

Jess