Finding Nemo & Sweet patatoes,

Hallo lieve mensen, ik ben nog steeds in Cairns, de laatste tijd voornamelijk in omgeving maar nu terug om plannen te maken voor de rest van mijn trip.

Na drie weken ben ik erachter gekomen dat naast het links rijden op de weg het ook heel normaal is om links te lopen als je oversteekt, de trap op loopt, op de stoep loopt of waar dan ook en dat de rij van rechts naar links gaat bij een buffet en niet van links naar rechts. Met een beetje gezond verstand had me dat een hoop `ben-je-dom-ofzo-blikken`bespaard.

Sinds mijn laatste verslag heb ik ook weer 843 nieuwe mensen leren kennen (ik overdrijf graag), en daardoor heb ik weer een hoop nieuwe, leuke verhalen. Bijvoorbeeld over het typische backpackers leven in Australie. Al die schooiende backpackers om gratis/goedkoop eten en/of een slaapplek. Twee Duitste meisjes vertelden me dat ze bijna elke nacht gratis hebben gegeten/geslapen. Eten, door gewoon een zielig verhaal op te hangen en slapen door te couchsurfen (aanmelden op een site en mensen berichten uit de omgeving dat je een slaapplaats/bank zoekt en je eigen slaapzak meenemen) of wat zij vooral deden, gewoon op straat gaan zitten met een bordje: `Wij zijn backpackers, hebben geen geld en zoeken een gratis slaapplaats`. Na een halfuur komt er dan vaak al iemand en dan niet iemand zoals je in NL zou verwachten, een of andere creep die wel wat `gezelschap` van jongere meisjes kan gebruiken, maar vaak gewoon hele aardige mensen met een gezin en die het leuk vinden om mensen van verschillende nationaliteiten te leren kennen en de backpackers wat meer van hun Australische manier van leven te laten zien. Een andere manier is een auto huren, daar in te slapen en op het strand douchen en anders loop je gewoon een hostel binnen, doe je net of je daar slaapt en ga je daar douchen/koken, je was kan je dan ook meteen wassen onder de douche.
Het leven hier is zo gericht op backpackers, alle locals zijn er zo aan gewend en op gericht waardoor iedereen zo (overdreven) aardig is. Toen ik naar Trinitybeach ging, zocht ik een wc en ben ik een luxe hotel ingelopen, de mevrouw achter de receptie gaf me een enorme sleutelbos en wees me de weg (ergens buiten achterin), ik weet dat ik er natuurlijk heel betrouwbaar uitzie maar ik kreeg de indruk dat het voor haar heel normaal is om iedereen maar te vertrouwen.
Nog meer voordelen: als je je boek uithebt kan je in elk hostel je boek ruilen in de boekenkast of wanneer je (1 van de de 432) reisbureau`s binnenloopt en iedereen je behandelt als een prinses (omdat er vanaf dat moment een groot dollar teken op je voorhoofd staat), doe dan gewoon alsof je heel erg geinteresseerd bent en je veel geld wilt besteden en sluit dan af met: `bedankt ik denk er nog even overna`. In die tussentijd heb je waarschijnlijk al drie stukken gratis pizza/cheescake, een halve pot cookies op en gratis gebruik gemaakt van internet omdat dat onderdeel is van `wij doen net of elke persoon die binnenkomt de leukste persoon is die we ooit hebben gezien in de hoop dat je bij ons je portemonnee leegt-tactiek`.

Genoeg over het typische backpacken, laat ik jullie nog even vervelen met wat ik allemaal gedaan heb. Zoals gewoonlijk ben ik weer op stap geweest, weer naar Gilligan`s, dit keer kwam ik er achter dat er een kabelbaan door die club heen loopt en dat die dingen die af en toe door de lucht vliegen dus mensen zijn. Verder kreeg ik een avond al mijn drinken gratis zolang ik elke keer `ja`antwoordde op de vraag of ik nog moest rijden vanavond, ik snap er nog steeds niets van maar hield wijs mijn mond als echte Nederlander als je iets gratis krijgt.
Een andere avond was er weer een of andere wedstrijd waarbij er geld te winnen valt zoals ze die hier overal hebben want zodra sommige backpackers de kans krijgen wat geld te winnen zijn ze tot ales in staat onder het motto: `Ik ken hier toch niemand en ik kom hier toch niet meer dus ik doe alles voor geld`. Zo was er weer een stripwedstrijd voor de meiden waarbij er van elk land een meisje zich kon aanmelden, ik zal niet tot in details treden maar de jongens hadden het in ieder geval goed naar hun zin, zo ver gingen ze en dat alles voor maar liefst zo`n dikke, omgerekend 75 hele euro`s!
De dag erna ben ik met mijn Japanse-gay-mattie, die toen boven mij sliep in het stapelbed (romantisch), weer naar zumba gegaan en `s avonds weer in de Lagoon gaan zwemmen en in het park gaan eten. Toen ik eindelijk probeerde te slapen, kreeg een van mijn tien roomies het geniale idee om om 01:00 zijn gitaar te pakken en op het balkon in zijn eentje gitaar te spelen.

De volgende dag enorm vroeg op om met mijn huis op mijn rug te verkassen naar mijn bootavontuur als hostie (helemaal voorbereid met mijn nieuwe waterproof cameratas zodat ik foto`s onder water kan maken).
De eerste twee dagen was ik nog een gast omdat ik toen nog betaalde voor de boot (dit is een voorwaarde om hostie te worden, na 1 keer betaald te hebben mag je zo vaak terugkomen als je wilt als hostie en werk je een paar uur voor gratis: eten, een slaapplaats, duiken en snorkelen). Het begon gelijk goed, ik ontmoette een 40 jarige vrouw uit Miami, die dacht dat ze nog steeds 20 was waardoor het goed klikte. Ze vertelde dat er hier ook een hoop haaien zwemmen maar dat ze niet gevaarlijk zijn. Gelijk erachteraan vertelde ze een verhaal over een meisje op een boot die een foto van een haai wilde maken, ze ging de hele tijd recht voor hem zwemmen en haar vingers uitsteken om een goede foto te maken, totdat de haai het beu was en haar vingertop afbeet. De mevrouw vertelde dat het bloedde als een gek maar het enige wat het meisje kon zeggen toen ze de boot terug opkwam was: `Soo cool, a shark did this`!
Na dat verhaal ging ik natuurlijk meteen heel stoer het water in. Gelukkig had ik de eerste dagen nog geen haaien gezien totdat ik erachter kwam dat er elke avond een stuk of zes mega grote haaien rondom onze boot zwemmen omdat ze op licht afkomen, die gekke duikers gingen dan altijd het water in voor de dagelijkse `nightdive’. David, mijn hostie-collega, wist alles over het Great Barrier Reef en kreeg mij zover om toch het water weer in te gaan de volgende dagen, hij werd mijn nieuwe snorkelmaatje. David is 30 jaar en is geboren op een eiland naast Madagaskar, `The Reunion’, hij is al 8 jaar niet meer thuis geweest en reist heel de wereld over, hij heeft geen schoenen en slaapt elke nacht op het dak van de boot onder de sterrenhemel in plaats in het `hostie-hok`, hij geeft helemaal nergens om en leeft van dag tot dag (aangezien hij toch nooit weet welke dag het is), hij was al 3 weken lang een hostie op de boot terwijl de meeste hosties maar max. een week blijven.

In de eerste dagen aan boord als gast heb ik Benjamin en zwangere Jessica leren kennen, beiden ergens in de 30. Ze komen uit Adelaide en hebben me gevraagd of ik bij hen wil logeren als ik in Adelaide ben. (Voor de boot heb ik trouwens ook een Duits meisje leren kennen die een busje gaat huren rond kerst/oud en nieuw in Sydney met haar zus en haar broer, ze slapen dan in het busje en ze vroeg of ik met kerst bij hen wilde slapen, dus wie weet).

Elke dag als hostie bestond uit 05:00 uur opstaan, 06:00 uur koud ontbijt, 06:30 ochtend watersessie (snorkelen en duiken), 07:30 warm ontbijt en daarna in de keuken helpen opruimen en lunch voorbereiden, 11 tot 12 nieuwe watersessie, 12 uur lunch en dan van 13:00 tot 15:00 kamers schoonmaken, bedden opmaken, wassen etc., 15:30 tot half 17:30 een lange watersessie, dan in de keuken helpen met het diner om 18:00 uur, van 19:00 tot 20:00 uur nieuwe watersessie en dan elke avond dessert en opruimen van 20:30 tot 21:00 uur. Kortom: lange, actieve/vermoeiende maar leuke dagen.

De boot was erg groot voor weinig gasten, elke dag hadden we maar zo`n 10 gasten en 14 man aan personeel. Al het eten was inclusief en onbeperkt en vooral erg goed! De boot had een grote, gezellige woonkamer waar we `s avonds dvd keken of spelletjes speelden, een zondak, een buiten hottub/jaccuzi en veel slaapkamers voor backpackers tot rijke mensen die zelfs per helikopter werden gebracht en altijd op het dak mochten dineren met een speciaal menu zoals kangeroo, krokodil en koala (ik heb alleen de kangeroo geproefd), die rijke mensen kregen zelfs hun eigen butler/nanny.

In het begin moest ik wel heel erg wennen aan het leven op een boot door de golven, alles wat je doet, doe je schommelend dus ook het werken zoals bedden op maken, soms was het zo erg dat ik door de golven tussendoor heeel perongeluk op bed viel of ook erg leuk zijn de kussengevechten als het heel erg schommelt. Het voelt eigenlijk alsof je de hele dag dronken bent, je gaat dronken naar bed en je wordt dronken wakker en je stapt dronken onder de douche, zo voelt het. Het meest vervelende aan het werken op de boot en het werken op de farm was dat ik bij beiden nooit bereik had maar na een paar lange dagen met trillende handen begon het te wennen.

De zonsondergang en zonsopgang was altijd super mooi vanaf het dak, vanuit de hottub of tijdens het werken vanuit de keuken. Het leukste aan mijn hostie avontuur was natuurlijk de tijd in het water, ik ging altijd met David mee omdat hij de mooiste plekken wist en hij kon erg lang zijn adem inhouden en tot zo`n 13 meter diep duiken! Daardoor kon die de grote vissen mijn kant op jagen en bijzondere dingen aanwijzen. Het koraal was echt heel mooi en ik heb voor het eerst vissen zien poepen (ook niet geheel onbelangrijk om even te vermelden). Er waren vissen in alle kleuren en soms zwom ik door een school vissen heen van honderden vissen (dit keer overdrijf ik niet). Na een paar dagen met de ervaarde David had ik een haai gezien die gelukkig minimaal 10 meter onder me zwom en bijna 2m lang was en dat net op het moment dat ik even alleen was, Nemo gevonden en drie grote zeeschildpadden gezien, gevolgd, geaaid en gefilmd. Ook heb ik veel hele grote clambs gezien (levende dingen die dichtklappen als je ze aanraakt). De laatste dag ben ik heel ver gaan zwemmen en kwam ik een school vissen tegen, de vissen waren bijna zo groot als ik zelf met hele grote tanden!

Op de boot leerde ik zoveel mensen kennen, zowel locals als backpackers van over de hele wereld. De in het begin lijkende, aardige kapitein heeft gevraagd of ik wat met hem wilde drinken en gaf me zijn telefoonnummer, beetje jammer dat het een vieze vent van ergens in de 50 is.
Mijn zes hostiecollega`s waren heel leuk en de gasten ook. Ik hoorde via via een verhaal over twee meisjes die een kangeroo hadden aangereden waardoor de auto stuk was ergens midden in de outback, de auto hadden ze daar achter moeten laten en nu weken later worden ze nog steeds gebeld dat ze die auto moeten verwijderen terwijl ze nu aan de andere kant van Australie zijn.
De grootste verhalen werden altijd verteld in de keuken tijdens het afwassen met muziek aan en allemaal drukke hosties. Als je als hostie in je eigen taal sprak moest je een lab/rondje om de boot zwemmen.

De laatste nacht op de boot (in mijn nieuwe upgrade kamer omdat er in het hostiehok bedbugs waren), ging het alarm af om 03:15! Het is dat mijn kamergenootje me dwong eruit te komen anders was ik gewoon blijven liggen. Iedereen op de boot in slaapkleren naar het achterdek rennen en reddingsvesten aan. Na 10 minuten bleek het vals alarm en was er alleen iets met de motor.

Gelijk de dag na het einde van mijn bootavontuur begon het werken op de boerderij/WWOOF-adres: Willing Workers on Organic Farms. Dit is nogal populair in heel bij backpackers, op deze manier maak je kennis met de locals, leer je veel nieuwe mensen kennen en krijg je in ruil voor 4 tot 6 uur werk per dag een slaapplaats en gratis eten.
Ik nam de bus naar Mareeba waar nog enigzins wat te beleven viel (hoogtepunt was chillen in de Mac Donalds) en waar je 3 uur op de bus moest wachten die 1x per dag rijdt om in Mutichilba te komen. Daar stond mijn baas Graham op me te wachten (bij de enige `winkel` in het dorp), cowboyhoed op en altijd op blote voeten, een echte echte Australische boer met een enorm accent en super aardig. Hij bracht me naar de boerderij en stelde me voor aan zijn vrouw en zijn drie kleine kinderen en 11 andere wwoofers.

De groep van wwoofers bestond uit: Fransen, Belgen, Koreanen, Japanners, Zweden, Duitsers & ik als enige Dutchie. De meeste van hen bleven daar weken omdat ze op deze manier hun tweede werkvisum kunnen krijgen of gewoon om geld te besparen. Ze zijn allemaal heel leuk alleen ik raakte maar niet gewend aan het Japanse meisje, waarom moeten die Aziaten toch altijd van die gekke geluiden maken. Ze loopt altijd een soort van te kreunen als je iets vertelt en dan echt hard, op momenten dat wij bijvoorbeeld uhuh of aha zeggen, gaat zij keihard kreunen en dat de hele dag door. Gelukkig ben ik nooit zo snel geirriteerd dus heb ik er amper last van, IRRITANT!!! Verder was ze wel aardig;)

De shifts op de boerderij zijn van 7 tot 9, van 10 tot 12 en van 16 tot 18. Het werken bestaat uit onkruid wieden, aardappels rapen en inpakken, limes plukken en schoonmaken en ander hersendodend rotwerk in de hitte (al is het best grappig om als een boerin te leven, altijd op blote voeten, altijd smerig en zwaar werk). In de pauzes gingen we meestal zwemmen in de kreek waar je een boom hebt met allerlei tarzanslingers eraan of als Graham zin had gingen we waterskien, pingpongen, tv kijken in de hippiehut etc. We werkten met een kookrooster en een geef-de-kippen/varkens-eten-en-de-planten-water-rooster. We sliepen allemaal in de schuur en de jongens in een oude schoolbus. In de garage hadden we een fitnessruimte en een ruimte waar we konden tafeltenissen. Op de `slaapkamer` sliep ik altijd tussen en onder de gekko`s (salamanders) en in de `badkamer` douchede ik tussen kikkers, onder water uit de sloot, hmmm.

Aangezien iedereen altijd op blote voeten liep moest je vooral uitkijken voor de padden in de avonden, er werd me ook even verteld dat ik de padden niet mag oppakken om er aan te likken want ze zijn giftig (laat dat nou net de reden zijn waarom ik naar de boerderij was gekomen), schijnbaar doen mensen dat omdat je er high van wordt, bij deze padden zal je dus high aan je einde komen. In de ochtenden zag je altijd heel veel kangeroos in het wild, helaas zijn ze te snel om een goede foto te nemen maar heb ik gelukkig nog een foto kunnen maken van een dode kangeroo, blijft een kangeroo. In de middag voerden we af en toe de varkens met al hun kleine,
schattige babes en volgde Jacky het hondje ons altijd en beschermde ons tegen de slangen, als Jacky ze hoort/ziet springt hij altijd de bosjes in en probeert die ze te vermoorden, HELD!

Het was echt snikheet op de boerderij, dat was ook de reden dat we nooit tussen 12 en 16 mochten werken. Er was 1 avond/dag dat het opeens keihard begon te stormen en te regenen (dat had het al niet meer gedaan sinds eind april). Die avond hadden we afscheidsetentje van 4 wwooffers met het gezin erbij, we aten onze eigen geraapte, geplukte, gewassen sweet patatoes en varkensvlees van hun eigen varkens die ik de dag ervoor nog eten had gegeven :( (dankzij de mobiele slager die was langs gekomen met zijn geweer en zijn messen verzameling, die komt af en toe eens langs of Graham doet het zelf). Aan tafel moesten Froggie (alle Fransen noemen ze hier Froggies omdat ze kikkerbenen eten) en Steven chili`s eten, erg grappig om die gezichten te zien. Iedereen moest daar een chili eten als je in je eigen taal sprak of vloekte waar de kinderen bij zijn.

De boerderij was een leuke ervaring voor een week vooral omdat je een vaste groep krijgt en je een soort van thuis hebt met een woonkamer etc. Het was alleen vaak hetzelfde werk, vroeg op, hard werken en nooit een dag vrij. Ik heb een hele leuke tijd gehad en weer nieuwe vrienden gemaakt en weer zoals altijd afscheid genomen..

Nu blijf ik nog een paar dagen in Cairns en ga dan mijn trip naar Darwin, Alice Springs; Adelaide en Melbourne plannen. Vanaf daar wil ik terugvliegen naar Cairns om aan de oostkust te beginnen zodat ik rond kerst en oud en nieuw in Sydney ben.

Foto's volgen binnenkort op Facebook!

Heeeeeel veel liefs,

Jessica