Outback Roadtrip: Darwin - Adelaide

Mijn laatste verslag is inmiddels alweer drie weken geleden, dus het is tijd, de hoogste tijd, voor weer een nieuw verslag!

Mijn laatste dagen in Darwin heb ik eigenlijk niets anders gedaan dan gezwommen en de zwerver uitgehangen. De laatste avond ben ik op het laatste moment toch nog naar de Halloween/verkleedparty gegaan omdat Ned (de neef van de boer waar ik logeerde) me wel 10 x meegevraagd had en ik niet zo vaak de kans krijg om naar een verkleed/huisfeest te gaan met alleen maar aussies! Eveline (een NL meisje die ook mee ging op de roadtrip) mocht ook. mee dus we hadden snel een 'heksenhoed' en wat 'spookoorbellen' gekocht om toch nog iets van een 'outfit' te hebben.

Ned en zijn broer Jack waren verkleed als Mario en Louigi en het viel meteen op dat die aussies het verkleedgebeuren iets serieuzer namen dan wij waardoor wij nogal opvielen met alleen een hoed en oorbellen. Gelukkig was iedereen al behoorlijk dronken op het moment dat wij nog eens kwamen aankakken. De een na de ander gleed uit op de grond (door o.a. de hoeveelheid alcohol die ze al op hadden en de combinatie van 'lichaamssappen' met verspilde alcohol op de grond), na een paar uur was het aantal mensen gehalveerd. Schijnbaar is het bij zulke huisfeestjes normaal dat je net zo lang blijft tot je van ellende op de grond valt dus daarna nog gaan stappen in de stad zat er bij de aussies niet in. Maar goed ook want 4 uur later werd ik al vroeg opgehaald voor de start van mijn roadtrip.

Ik had een paar dagen van te voren een advertentie geplaatst op Gumtree waarop ik zoveel reacties had gekregen dat ik de volgende dag al drie backpackers had gevonden voor mijn gewenste roadtrip:

1: Julia, een 26 jarig, Duits meisje, eigenaresse van de auto (Ford Falcon, toen nog wit, nu bruin/rood door de outback en met allerlei mankementen), verpleegster, grote mond, eigen willetje/stemmingswisselingen maar tegelijk ook heel bezorgd en grappig, heeft een hekel aan Duitsland, wilt nooit meer terug en is voornamelijk naar AUS gekomen om geld te verdienen (aangezien je als verpleegster goudgeld kan verdienen in AUS) en erachter te komen wat ze nou eigenlijk wilt. Verder leek het alsof ze elke dag minstens een keer per dag een hartaanval kreeg (en wij daardoor dus ook) omdat ze de dacht dat ze autosleutel of altijd wel iets kwijt was. Julia's uitspraak van de roadtrip: "Ik heb wat tijd voor mezelf nodig om wat boodschappen van bovenaf te ontvangen".

2: Mickael, een 22 jarige Frans'man' (of beter gezegd Frans jongetje), studeert technische bouwkunde, erg klein, spreekt met een enorm Frans accent Engels, enorm stil (tegen het contact gestoorde aan), heeft al zeven jaar een vriendin en als je iets aan hem vraagt geeft die of geen antwoord of het maakt hem niets uit. En ohja, na een paar dagen presteerde die het om van een rots af te vallen waardoor die de rest van de trip op krukken heeft gelopen en ik dus regelmatig nog meer geduld moest opbrengen omdat meneer i.p.v. rust te nemen, bijna alle wandelingen/klimroutes heeft meegedaan en altijd als een gehandicapte een paar km's achter ons aan slenterde. Mickael's uitspraak van de roadtrip: "Doe mij maar een vijf uur durende natuurwandeling i.p.v. een avond stappen".

3: Eveline, een 25 jarige, Nederlandse, medische bioloog, soms nogal geobsedeerd door de natuur, heeft al een paar jaar een vriend en heeft al heel wat afgereisd. Altijd heel erg aardig/lief en geduldig maar als ze een lange natuurwandeling misloopt kan ze nogal eens gestresst raken. Schrik vooral ook niet als ze opeens een enthousiaste kreet geeft omdat ze de maan overdag ziet i.p.v. s'nachts, omdat ze een 'mooie' spin ziet of al het andere dat met natuur te maken heeft. Eveline's uitspraak van de roadtrip: "Ik voel de natuur".

Kortom, een gemixt groepje dat bijna drie weken lang 24/7 met elkaar in 'The middle of nowhere' heeft gezeten en om precies te zijn 5760 km's samen hebben afgereisd!! Vaak enorm gezellig maar soms ook erg vermoeiend en vooral omdat we allemaal zo anders zijn, er alleen maar Engels werd gesproken, wat niemands moedertaal is, er in die drie weken bijna geen andere mensen om ons heen waren, we geen contact/bereik/internet/stroom hadden, uren/dagen lang samen in een auto doorbrachten en we alles maar dan ook alles wat we deden met elkaar moesten bespreken omdat je samenreist (lees onnodig lange discussies om niets af en toe) waardoor ik, het meisje met het meeste geduld op aarde, af en toe wel eens een paar x tot 10000 moest tellen.

Terugdenkend eigenlijk ook best logisch, drie weken lang met drie vreemden opgescheept zitten in de outback waar je echt niets maar dan ook niets hebt behalve super mooie natuur en je dus ook vrijwel niets te doen hebt en je eigenlijk verplicht bent altijd rekening met elkaar te houden en je soms wat moet aanpassen. Al die uren zonder stroom en andere mensen om je heen zorgt ook voor het nodige 'nadenkwerk'. Hiermee bedoel ik dat, of je het nou wilt of niet, je gaat nadenken over alles maar dan ook echt alles aangezien je verder toch niets te doen hebt behalve mooie plekken bezichtigen en je verder amper tot geen afleiding hebt.

Dan heb ik het nog niet eens over de temperatuur gehad die er voor kan zorgen dat je de weinige energie die je al had (door o.a. de slechte/korte nachten ergens buiten in een slaapzak en dus drie weken lang zonder bed en buiten slapen in je eigen smerigheid vanwege het gebrek aan douchjes en wc's met vet/ongewassen haar en zonder make-up en/of andere verzorgingsmiddelen want dat maakte toch niet meer uit in de outback) binnen no time kwijt bent doordat je 24/7 loopt te zweten. Vooral in het noorden van onze trip was er een vochtigheid van zo'n 90% in combinatie met minstens 30 graden. De vochtigheid was voor mij slopend en totaal nieuw. Ik wist niet dat mensen hele dagen lang kunnen blijven zweten, zelfs zo erg dat alles wat je drinkt je eruit zweet waardoor niemand meer naar de wc moest. Ik moet er wel even bijzeggen dat wij buiten het seizoen aan onze trip begonnen tijdens het 'wetseason' en dat betekent dus enorm vochtig, erg warm en snachts enorme regenbuien (die regenbuien hebben wij helaas nooit meegemaakt) dus geen goede periode om in het noorden van AUS te zijn maar wel lekker rustig i.p.v. honderden toeristen om je heen.

Om nog even af te sluiten met mijn klaaguurtje (daar ben ik nou eenmaal erg goed in) en voordat ik aan de leuke dingen begin, wil ik jullie nog even duidelijk maken dat ik ook helemaal gek werd van insecten. Elk deel van de trip had z'n eigen insectenplaag. Zo hebben we muggen-, mieren- en vliegenplagen gehad. Ik heb ze een voor een vervloekt en ik heb me toch zeker honderd keer afgevraagd waarom die beesten in godsnaam op de wereld zijn gebracht en waar ze nuttig voor zijn en terugdenkend ben ik er nog steeds niet uit wat ik het ergste vond.. De irritante muggen in de avonden die me lek staken waardoor ik bijna aan bloedarmoede leed en het net leek of ik een of andere huidziekte had doordat de bulten serieus echt overal zaten, de miljoenen mieren die schijnbaar kunnen bijten, omhoog in je kleren klimmen en je helemaal gek maken omdat het er zoveel zijn, ze jeuken en er minstens 20 families alleen al op je voeten zitten, of de vliegen die nogal aangetrokken zijn tot gezichten waardoor er altijd minimaal 10 vliegen op je gezicht en voornamelijk op je ogen/lippen zaten (ik overdrijf graag maar dit hoef ik niet eens te overdrijven, dit was helaas echt zo), totaal niet irritant en vooral niet met 38 graden, een vochtigheid van 90% en een gebrek aan slaap.

Verder raad ik jullie allemaal aan om ook zo'n roadtrip door de outback te gaan doen. Ik kan me voorstellen dat jullie na dit verhaal al razend enthousiast zijn geworden maar het leuke gedeelte moet nog komen. Voor mij was het in ieder geval echt een enorme ervaring om alleen met de 'basics' te leven voor 3 weken zonder 'overbodige' (maar onmisbare) luxe in de wilde natuur. Niet alleen waardeer ik alle dingen die voorheen vanzelfsprekend voor me waren zoals stroom, koud drinken, douchjes, wc's en bed in een hostel met airco zonder insecten, nu al veel meer (ik ben benieuwd hoe lang het duurt) maar zo ga je (lees: ik) doordat je zo afgezonderd bent van eigenlijk alles en iedereen behalve van de omgeving, ook echt aan alles denken wat en wie je thuis in dat kleine kikkerlandje hebt en hoe goed ik het daar eigenlijk heb alleen al door al mijn lieve vrienden en familie om me heen, ondanks het slechte weer, al het gestress en het zorgen maken om niets omdat we dat nou eenmaal allemaal doen daar dus het niet eens meer in de gaten hebben. Uiteindelijk zijn het voor mij toch de mensen die het 'maken' en niet de plaatsen, hoe mooi het soms ook kan zijn. Het liefste zou ik dan ook al mijn familie en vrienden meenemen, inpakken en verhuizen naar Australië.

Het beste aan de hele trip waren de vele mooie plekken waarvan ik het bestaan niet eens wist, alle dieren die ik in het wild heb gezien (kangoeroe's/walibi's, mega grote hagedissen, slangen, kikkers, padden, emu's, dingo's, paarden, papegaaien, koeien/stieren) en vooral alle bijzondere dingen die ik heb meegemaakt:

We begonnen vanuit Darwin en hebben de vollgende route gereden: Darwin - Kakaduparc - Litchfieldparc - Katherine Gorge - Mataranka - Dunmara - Mataranka - Devil's Marbles - Alice Springs - West Macdonall ranges - (terug naar Alice voor boodschappeen/benzine) - Uluru & Kata Tjuta NP - Kings Canyon - Cooper Pedy - Port Augusta - Saltwaterlakes - Port Pirie - Port Wakefield - Adelaide.

De gehele weg was ongeveer alleen maar rechtdoor met niets dan natuur om je heen tot je niet meer verder kon kijken, heel veel dode beesten langs de weg, kapotte wielen en kapotte auto's. Omdat we zoveel km's moesten rijden heb ik me ook maar opgeofferd om af en toe te rijden, voor de eerste keer in een automaat, aan de linkerkant rijden, met het stuur rechts en de richtingaanwijzer zit ook nog eens aan de andere kant (waardoor ik vaak de ruitenwissers aanzette). In het begin toen ik de eerste tegenligger tegenkwam, reed ik nog bijna naast de weg omdat ik zo bang was dat ik hem zou raken doordat de tegenligger langs rechts voorbij rijdt en het stuur ook rechts zit (verder kan ik best goed rijden en ben ik nooit gestresst achter het stuur).

Op alle plaatsen hebben we altijd de auto ergens geparkeerd en moest je toch minstens een uur lopen om echt bij de mooiste plekken te komen. Voor de echte wandelingen waren we soms uren lang onderweg. Zo hebben we ontzettend veel mooie watervallen, waterbronnen, bergen, rotsen, zonsondergangen, zonsopgangen, lookouts etc. gezien en hebben we vooral veel gewandeld, gezwommen, gerelaxed, veel gelezen, gereden, van rotsen afgesprongen en in 'waterholes' gesprongen.

Na elke dag zochten we een slaapplaats op (wat soms erg moeilijk was omdat wildkamperen eigenlijk verboden is maar je anders al snel zo'n 15 euro p.p betaalt voor het gebruik maken van een stuk grond!), als het kon op een 'camping' waar je dus moest betalen maar wat vaak toch niemand deed dus wij ook niet maar dan wel zorgen dat je met zonsopgang er tussen uitsneakt, en als het niet kon (in de meeste gevallen) ergens illegaal in het wild of bij een rustplaats langs de snelweg (soms aan de andere kant ook nog eens een spoorweg) waardoor het vaak leek alsof je met je slaapzak midden op de snelweg lag aangezien de auto's vaak mega hard reden en vooral de 'road trains' (dat zijn super lange vrachtwagens) die veel lawaai maakten s' nachts waardoor je het gevoel kreeg dat je uit je tent waaide of van de picknicktafels afwaaide (soms sliepen we namelijk gewoon op picknicktafels, dat was net zo makkelijk als er niet teveel vliegen/muggen waren aangezien we meestal zonder buitentent sliepen dus we eigenlijk gewoon onder een soort muskietennet met een "vloer" sliepen en waardoor je hetzelfde gevoel kreeg als buiten slapen, als je dan wakker werd zag je de maan en de sterren en af en toe wat vallende sterren (soms sliep ik zelfs met een masker op omdat de maan en de sterren zoveel licht gaven) en met een beetje geluk af en toe een walibi/kangoeroe bij de tent en doordat je altijd ergens op of onder sliep konden beesten zoals slangen, muizen etc. niet bij je komen, of ja, dat hoopte je dan maar).
We hadden altijd twee tenten maar een tent had geen buitentent dus die kon niet gebruikt worden. Als je dacht dat het hard zou gaan waaien of zou gaan regenen had je echter wel de twee buitententen nodig waardoor er wel eens iemand in de auto op de achterbank sliep (zoals ik een nacht). Gelukkig hebben we maar een nacht de buitentent echt nodig gehad en dat was natuurlijk op het moment dat we hem niet hadden opgezet waardoor we wakker werden van de regendruppels en midden in de nacht nog de buitentent moesten opzetten en het natuurlijk stopte met regenen toen we klaar waren (ik kan nu zelfs in mijn eentje een tent opzetten, alles went, zelfs een tent!).

Over muizen gesproken, op de grens van Northern Territory naar South Australia hebben Julia en ik onze tent precies op de grens opgezet omdat we een x niet op de tafel wilde slapen en zodat we met onze voeten nog in zuid Australië lagen en met de hoofden in Noord Australië. Die nacht begon het helaas keihard te waaien/stormen waardoor we midden in de nacht wakker werden, de tent op hebben getild en onder een afdakje tussen de informatieborden voor toeristen hebben geplaatst maar ook daar waaide het te hard. Ondertussen was Eveline ook niet meer zo blij met haar plek op de picknicktafel en toen zijn we (behalve Mickael, die lag prima op de picknicktafel) zittend in de auto gaan slapen met z'n drieen maar waren er net die nacht muizen in de auto gekropen! Na een uur wakker gelegen te hebben door die rotbeesten was ik eindelijk in slaap gevallen omdat ik zo moe was en werd ik een halfuur later wakker door Julia's gegil doordat de muizen over haar heen liepen. Na twee uur, midden in de nacht (heerlijk chagrijnig) weer de tent/muskietennet opgezet en dit x met drie ipv twee in de tent in slaap gevallen en zoals elke ochtend rond 6 uur wakker geworden door de warme zonsopgang.

Omdat we geen stroom en dus geen koelkast hadden, hebben we drie weken lang geen vlees en vis gegeten op wat tonijn uit blik na. Elke avond kookten we op ons gasstel met behulp van een zaklamp omdat er op de meeste plekken geen licht was. Omdat het altijd erg donker was staken we vaak wat kaarsjes aan en/of maakten we een kampvuur (soms met geroosterde marsmellows als 'dessert'). Als onbijt/lunch hadden we altijd 'heerlijk' droog brood met af en toe wat schimmel, belegd met de luxe keuze: warme jam, warme pindakaas of warme chocopasta, hmm!

Om het verhaal niet te lang proberen te maken (mislukt), zal ik wat andere leuke/bijzondere momenten/mooie plaatsen wat kort beschrijven:

•De eerste week na een paar dagen onderweg te zijn toen onze watertanks van in totaal 30 liter opraakten omdat we verwacht hadden dat we (ook in de middle of nowhere) vast wel ergens een kraan zouden tegen komen. Helaas viel dit flink tegen en als er eenmaal een kraan te vinden was, was het geen drinkwater. Gelukkig heeft een Australische man ons geholpen, hij was op vakantie in z'n eentje en had minstens 5 x zoveel water bij als wij voor ons vieren. Wij zonder water en dat in die droogte en in de hitte! Hij maakte ons gelijk duidelijk dat je echt niet zonder genoeg water kan in de outback en dat je vier keer zoveel water per dag moet drinken dan normaal doordat je zoveel zweet en we dus erg geluk hadden dat we hem tegen kwamen omdat de volgende stop met drinkwater uren rijden was en anders dus geen water hadden maar dus ook geen eten aangezien we voor alles water nodig hadden om te koken! Tot slot vroeg hij ons om ons verhaal/reisplan te vertellen in zijn recorder, dit vroeg die aan alle backpackers die hij tegen kwam.

•Termite Mounds: een stuk natuur met mega grote, rechtopstaande stukken grond in verschillende vormen (soms wel 2/3m hoog) die de termieten, zulke kleine beestjes (een soort mieren) zelf maken als een soort "huis"!

•In de eerste week besloot de auto/"George" (zo genaamd door Julia, vraag me niet waarom) nog even z'n bijdrage te leveren aan ons oh zo zware leventje. Op de een of andere manier werkte het slotsysteem niet meer en moesten we altijd eerst de kofferbak opendoen en door de overvolle kofferbak naar voren klimmen om de deuren langs de binnenkant te kunnen openen! Zo slim dat wij waren, hebben we na een paar dagen een touw aan de hendel van de binnenkant van de deur geknoopt/getape-ed en zo naar de kofferbak getrokken zodat we de rest van de trip echter nog wel altijd als eerst de kofferbak moesten openen maar alleen nog maar aan het touwtje te moeten trekken om de andere deuren te openen. Verder heeft 'George' zich prima gedragen op een lekke band + een lekke reserve band na maar dat gebeurde gelukkig in Alice Springs/bewoonde wereld en niet in de outback!

•Kakaduparc: veel wilde krokodillen gezien, watervallen en ontzettend veel mega grote vleermuizen.

•Aboriginals: negroide mensen en de oorspronkelijke inwoners van Australië. Ze worden hier bijna overal als tuig gezien doordat ze met z'n allen op straat leven (liggen, heel veel eten, veel lawaai maken, alcohol drinken en benzine snuiven) en krijgen een soort "smartgeld" van de Australische overheid omdat de blanke hun land hebben overgenomen en ze geprobeerd hebben de aboriginals hun eigen land uit te zetten. Ze zien er nogal 'duivels' uit en met alle respect, het zijn de lelijkste mensen die ik ooit heb gezien (en lijken heel erg op boze apen). Ik heb helaas geen foto's kunnen maken uit het beetje fatsoen dat ik nog had (maar ik ga het zeker nog proberen).

•Katherine Gorge: een plaatsje waar veel backpackers kamperen en waar het stikt van de kangoeroe's en de walibi's! Als je je tent open laat staan lopen ze zo naar binnen op zoek naar eten!

•Mataranka: vanuit dat dorpje zijn we in de avond een wandeling gaan maken naar de 'Bittersprings' wat op een zwembad midden in de jungle leek. We zijn daar gebleven tot het donker en hebben een stuk door de 'jungle' in het donker gezwommen onder de bomvolle sterrenhemel en toen we uit het water stapten stikte het van de vuurvliegjes! Ik was helemaal vergeten dat die bestonden, vliegjes die knipperend heel fel licht geven, echt supermooi!!
Op diezelfde plek/kampeerplaats waar de tent stond op een soort camping, stikte het ook van de fel groene kikkers, we hebben wat foto's met ze gemaakt totdat er eentje volle bak in Julia's gezicht sprong!

•Dunmara: eindelijk weer eens een kampeerplek (tussen de koeien) met een douche, (vol kikkers) licht en elektriciteit en een zwembad (waar we dan ook dik voor betaalden). Helaas lag het zwembad vol met dode kikkers en ratten.

•Devils Marbles: dit is het natuurgebied waar je voorheen na km's lang rijden niets bijzonders tegenkomt en opeens overal mega grote stenen ziet liggen alsof ze uit de lucht zijn komen vallen.

•Alice Springs: eindelijk weer een soort van een stad (vol aboriginals) waar we op de helft van onze trip belandde en waar we onze enige nacht in een hostel/bed hebben gehad met airco! Genietend van de live muziek, het zwembad en het gratis internet.

•Uluru en Kata Tjuta NP: de Uluru is eigenlijk gewoon een mega grote stenen berg in de woestijn die er uitziet als een zandberg en een heilige betekenis voor de aboriginals heeft. De bevolking vraagt dan ook of je uit respect liever niet de Uluru wilt beklimmen. Dat kwam mooi uit aangezien het snikheet was en ik het niet zo aantrekkelijk vond om een kale berg van 348m hoog te beklimmen. Vervolgens de sunset bij Uluru gekeken gevolg door een volle maan.
Apart was dat Julia moest blazen toen we het grote National Parc uitreden, midden in de woestijn naast de Uluru...

•Cooperpedy: klein plaatsje waar veel ondergronds is zoals bars en huizen, mensen ondergronds wonen en waar veel mijnwerk wordt verricht. Verder niet veel te zien behalve een hele grote outside-drive inn-cinema!

•Tijdens het rijden probeerden we zoveel mogelijk overdag te rijden omdat het best gevaarlijk is s' nachts te rijden vanwege alle overstekende beesten. Zo hebben we echt bijna een mega grote hagedis, ongeveer 1,5m lang aangereden (overdags) en een erg lange slang aangereden/minstens onthoofd (s'nachts).

•Saltwaterlakes: onderweg naar Port Augusta zagen we opeens een heel groot wit meer, het leek wel een en al sneeuw maar het waren mega grote zoutvlaktes. We zijn er naar toe gelopen en het is gewoon echt een en al zout waar je op loopt. Erg leuke foto's gemaakt doordat alles zo vlak is kan je met afstanden van mensen/voorwerpen leuke effecten op je foto's krijgen.

• Een van de laatste dagen in de auto, toen Julia zoals eigenlijk altijd een lege zak, (in dit geval een zak chips) als asbak gebruikte omdat er vanwege de droogte geen sigaretten door het raam gegooid mogen worden, de zak chips in de fik vloog op de achterbank van de auto! Gelukkig konden we er (tijdens) het rijden een fles water over heen gooien en was het snel geblust.

•Portwakefield: een van de laatste dorpjes voor de eindbestemming. We zijn de dorpsbar ingegaan en werden enorm warm ontvangen door alle aussies. Ze bleven ons gratis drinken en eten geven en boden ons een slaapplek aan in de achtertuin/terras van de bar waar we onze luchtbedden mochten neerleggen en ook konden douchen, goede laatste nacht van de roadtrip!

Ik zal deze roadtrip echt nooit vergeten, veel meegemaakt en vooral veel geleerd.
Mensen zijn nou eenmaal verschillend, ik heb dan ook (bijna) geaccepteerd dat niet iedereen hetzelfde is waardoor we echt een leuke tijd met z'n vieren hebben gehad.

Hierna zal ik zo snel mogelijk de super mooie foto's uploaden! Nu ga ik eerst de mooie stad Adelaide verkennen!

Heel veel liefs,

Jess!