N-Z; caves, wildwaterrafting, skydiving & hotwater

Kia Ora, lieve mensen!

Gelukkig heb ik op vijf minuten voor vertrek nog net mijn vliegtuig naar Nieuw-Zeeland gehaald, wegens de topdrukte bij de visumcheck in Melbourne was ik iets aan de late kant. Raar idee dat ik na vier maanden Australie moest verlaten en niet eens zeker weet of ik ooit nog terug kom (omdat ik eerst de rest van de wereld nog wil zien;) ). Twee uur later landde Senta ook in Auckland, dus heb ik haar bij de aankomsthal opgewacht. Vanaf nu reis ik namelijk samen met haar en vliegen we samen terug naar NL (over minder dan 4,5 maand alweer).

De eerste ochtend begon al goed, we hadden schijnbaar allebei ons horloge ondersteboven gehouden waardoor we dachten dat het half drie ’s middags was i.p.v. half acht ’s morgens. We zijn als een stelletje gekken het bed uit gesprongen, ontbeten etc. Omdat we dachten dat we de halve dag er al op hadden zitten terwijl we nog veel wilden doen in Auckland haha. Een paar uur later kwamen we er pas achter dat het nog hardstikke vroeg was (hoezo blond).

N-Z is eigenlijk precies wat ik er van verwacht had. Heel veel bergen/heuvels/mooie natuur en veel schapen en koeien. Al wist ik niet dat je hier zooooveel gave dingen kon doen ! In Auckland hebben we vooral de stad verkend en de haven, schijnbaar heeft één op de vijf inwoners daar een boot en dat was wel te zien ook!

Na Auckland zijn we naar de Bay of Islands/Paihia gegaan, een erg mooi plaatsje om vakantie te vieren, te fietsen, naar een eiland te zwemmen etc! Vanaf daar zijn we langs familie van Anouk gegaan in Keri Keri in the Middle of nowhere. Erg leuk om te zien hoe zij daar leven, ze wonen in een erg leuk, zelf gebouwd en zelf oranje met andere kleurtjes beschilderd huis en hebben een hele sinnasappelboomgaard in de voortuin.
Ze namen ons mee voor een wandeling door hun grote tuin en verder door het bos. Schijnbaar was daar een jaar geleden nog een wandelpad maar nu moesten we Roel volgen die voor ons al het bamboe afbrak om er enigzins door heen te kunnen lopen/klimmen/klauteren, hij bleef maar tegen ons zeggen; “This is not Holland Casino girls” (daar heb ik samen met Senta gewerkt en daar kennen we elkaar van). Erg avontuurlijk en leuk was het wel op wat krassen na. We kwamen uit bij een mooie waterval, echt bizar dat dat voor hen dus gewoon aan hun achtertuin grenst en er verder niemand komt!

Toen begon onze trip met de grote, groene Hop on – Hop off- Kiwi-bus vol drukke backpackers en altijd weer een andere leuke Kiwi als buschauffeur (N-Z’ers worden kiwi’s genoemd omdat alleen hier Kiwivogels leven, aparte vogels die niet kunnen vliegen en ook vanwege het kiwifruit).

De eerste stop was bij Coromandel/Hotwaterbeach de naam zegt het al, heel raar maar daar hebben ze gewoon op het strand warm waterbronnen onder de grond. Dat betekent dat als je aan de kustlijn loopt je echt tientallen toeristen ziet met een schep die hun eigen hottub graven. Het water is daar namelijk superrr heet, op sommige stukken zie je het water gewoon koken waardoor ik bijna mijn voeten had verbrand en als je dan op sommige plekken een kuil graaft is het iets minder heet maar gewoon lekker warm waardoor je dus je eigen hottub kunt graven en daar de hele dag in kan relaxen! Verder zijn we naar de Cathedral Cove gelopen, super mooi strandje en in de avond had onze chauffeur een bbq georganiseerd! In de bus zat zelfs een meisje uit Antwerpen die in La Rocca werkt waar ik wel eens op stap ben gegaan en die de guestlist regelt dus me heeft uitgenodigd weer eens te komen omdat zij dus gratis entree voor m’n vrienden en mij kan regelen, jeuj, wat een klein wereldje!

In Waitomo hebben we “The Legendary Black Water Rafting”gedaan, geniaal! Je gaat met een groep de ijsijskoude grotten in op een luchtband in een erg charmant pakkie met een helm met koplamp op. Je zit eigenlijk drie uur onder de grond, pikdonker en echt ijsijsijsijskoud, in het water en je springt van watervalletjes af, klimt onder grotten door en op sommige stukken drijf je achter elkaar in je band, koplamp uit en genieten van de duizenden (blauwgekleurde) glowworms boven je waardoor je een soort efteling/droomvluchteffect kreeg!
Echt een aanrader, en erg grappig, we hadden twee hele leuke, gestoorde gidsen en door alle beweging, springen, klimmen, kruipen, drijven en en lol vergeet je de kou uiteindelijk ook.

In Rotorua zijn we naar Maorivillage gereden waar de maoripeople een hele show met al hun rituelen opvoerden. Echt bijzonder hoe die cultuur daar nog zo leeft met de maoritattoo’s, hun uitstekende ogen + tong en heel veel dans + muziek. Het All Blacks Rugby team doet ook nog steeds The Haka als ze winnnen, een dans die van de maori afstamt, dit moet je eigenlijk even opzoeken op youtube; Haka dance All Blacks, echt hilarisch! We kregen een enorm buffet voor wel zo’n honderd mensen met het eten dat ze volgens hun gewoonten, onder de grond in een put hadden gekookt, met al die mensen en al dat eten, muziek etc. kreeg ik alsnog mijn gemiste “kerstdiner-gevoel”. Heel Rotorua stinkt trouwens naar rotte eieren, schijnbaar komt die geur van de gijsers die ze daar hebben, al die stinkstoom uit de grond.

In Taupo hebben we “bubbling mud pools” gezien en “steaming lakes”. Weer het verhaal met de warm waterbronnen waardoor je hele meertjes hebt vol kokend water en modder waardoor het modder gewoon omhoog spuit en er overal damp vanaf komt .

Daar hebben we ook onze skydive van 15.000ft gedaan! Toen we werden opgehaald was ik toch iets minder stoer dan gedacht, vooral toen die malloten ook nog eens een halfuur filmpjes lieten zien van hoe een skydive er aan toegaat. Mijn instructeur kon een beetje Nederlands, toen ik hem vroeg waar die dat had geleerd zei die met z’n accent; “Goede tijden, slechte tijden”. Door hem was ik eigenlijk helemaal niet meer zenuwachtig, hij was erg aardig en gaf me echt het gevoel dat we iets leuks gingen doen i.p.v. iets engs.
Zodra we in het mini vliegtuigje zaten, was ik opeens helemaal niet meer bang en wilde ik gewoon gaan! Ik moest als laatste dus zag ik iedereen voor me als een gek naar beneden vallen, even vergeten dat het ZO snel ging maar gelukkig geen tijd om verder na te denken want tussen elke jumper zat nog geen 10 sec. Iedereen had een eigen instructeur op z’n rug en een cameraman mee die een paar seconde voor je springt om je te kunnen filmen/fotograferen.
Iedereen werd door z’n instructeur over de rand van het vliegtuig geduwd, je moest je voeten onder het vliegtuig klemmen, dus eigenlijk zweefde je toen al in de lucht vanaf bijna 5km hoogte en zat alleen je instructeur nog in het vliegtuig! Hij duwde ons er dus uit en toen hadden we een 60 seconde vrije val wat echt ZOOO gaaf was, dat gaat echt MEGA snel! Het voelde alsof ik kon vliegen en het uitzicht was super met de zon zonder bewolking! Toen de parachute openging werd je meteen afgeremd en ging je dus een stuk langzamer waardoor je achterover kon zitten in je teugels als een soort stoeltje en van het uitzicht kon genieten. Veilig en wel geland en in Senta’s armen gevlogen die net zo overenthousiast was als ik, dit willen we zeker ooit nog eens doen (sponsers gezocht aub).

De dag erna hebben we de beroemde Tongariro crossing gedaan, een hike van 19.5 km de bergen/vulkanen op, zo de wolken in en als de wolken weg waren had je een super mooi uitzicht op de vulkanen en de felblauwe Emerald Lakes en wat natuur uit Lord of The Rings. Mooie ervaring maar leuk was anders, man man wat een trappen, uren lang alleen maar omhoog lopen, we waren echt helemaal kapot toen we zeven uur later eindelijk een keer klaar waren. De dag erna konden we amper bewegen van de spierpijn maar schijnbaar wordt dat minder als je weer gaat lopen dus zijn we naar de Hot Spa Streams gelopen. Een groot meer met een waterval met heet water (boven de waterval heb je weer het kokende water) waardoor iedereen onderaan de waterval ging zitten in het meer alsof je buiten in een warm bad zat, heeeerlijk (goede middaginvulling).

Met de nieuwe buschauffeur naar River Valley gereden. Hij had een tijdje in Amsterdam gewoon en kon met erg accent een paar zinnen Nederlands. Zo vertelde hij dat hij altijd tegen Nederlans zegt; “Ik ben niet boos, ik ben teleurgesteld” als ze weer eens te laat waren. We sliepen daar in een lodge, super gezellig met een leuke bar erin en met ongeveer 20 personen in één groot stapelbed haha, beestenboel! De volgende ochtend vroeg op voor het populaire Wild Water Rafting. Weer een mooi pakje aan, per 4 +gids in een opblaasbaarbootje en de wilde Rangitikei rivier op! Een van de leukste dingen die ik ooit heb gedaan. Wat was dat gaaf, over watervalllen, tegen stromingen in, van rotsen afspringen, uit de boot vallen, anderen nat maken en over boot gooien en nog veel meer avontuur met een super grappige gids en een heel leuk team in onze boot!

De afgelopen dagen hebben we in een klein plaatsje Marton doorgebracht bij hele lieve en leuke mensen die daar wonen, Irene had dit voor ons geregeld en heeft daar zelf ook gewoond en zelfs gewerkt. Ze hebben ons meegenomen naar hun mega villa die bijna klaar is en naar hun boerderijen en stukken grond. John heeft ons meteen laten zien wat een mooie carriere Irene daar had tussen de honderden koeien, schapen en op de quads rijden door de mooie natuur met de honden achterop in de modder en onder het koeienstront! Inmiddels weet ik ook weer alles over koeien! =)

Vandaag zullen we richting Wellington vertrekken en vanaf daar met de Ferry naar het zuider-eiland voor nog meer avontuur, alweer de laatste twee weken in N-Z.

Kortom, we hebben het super naar ons zin, maken veel mee en hebben niets te klagen op een paar muggenbulten van Senta na;)

p.s. foto’s komen snel op Facebook!

Liefssssssss! xx