NZ; dolphins, seals, karaoke, glaciers, hikes etc!

Southern Island N-Z; seals, dolphinswimming, karaoke, glaciers, hikes & earthquakes.

Na het boerderijleventje zijn we weer op de Kiwibus gestapt richting Wellington. Hier hebben we bij het gezin van de neef van Anouk geslapen. Ze wonen net buiten het centrum bovenop een heuvel en wij sliepen in het tuinhuisje in de achtertuin, lekker knus. Het populaire “Sevens” rugbytoernooi was de avond ervoor afgelopen dus ongeveer half Wellington lag og op bed, zo rustig. Rugby is hier zo populair en vooral bij dat toernooi gaat het bijna niet eens meer om het spel maar is iedereen verkleed en lijkt het net carnaval.

Omdat ik nog altijd een toerist ben na vijf maanden, zijn we ook in Wellington even het museum ingegaan, maar dan ook alleen maar voor het bekende huisje waarin je een soort beleving kan ervaren van een lichte aardbeving en voor de allergrootste beruchte inktvis die ze daar in een mooi kistje hebben liggen, wat een smerig ding.

Vanuit Wellington zijn we met de ferry naar het zuider-eiland gegaan, dit duurde wel zo’n vier uur en uiteindelijk waren we met de bus in Kaiteriteri beland. Daar hebben we een watertaxi genomen naar een tropisch strandje en vanaf daar zijn we vier uur lang gaan wandelen langs de kustlijn door de bergen, heuvel op, heuvel af. Inmiddels hebben we echt een hekel gekregen aan wandelingen die bergopwaarts gaan (hikes) maar mooi was het wel! Erg blauw water, mooie strandjes, rotsen, lange/dunne wiebelbruggen en zelfs zeehonden langs de kustlijn!
Op den duur kwamen we bij een baai waar je moest over steken voor de shortcut van de wandeltrack, omdat we daar alles voor over hadden maar het water nog te hoog stond, zijn we in onze bikini met onze tassen boven op ons hoofd naar de overkant gelopen in de hoop dat we niet om zouden vallen door de stroming! Eindelijk bij het strand aangekomen waar we moesten wachten op onze watertaxi om terug te gaan, dit was op een strandje waar je bijna geen andere mensen zag, zo stil, dus voor de zekerheid maar even onze wekker gezet.

In Westport is Senta gaan paardrijden en kon ik het haar echt niet aandoen om mee te gaan, dit scheen volgens Sen en de foto’s ook erg mooi te zijn, zo is ze ook met het paard door diepe rivieren gelopen, die combinatie met een paard + mezelf was natuurlijk nooit goed gegaan.

Onderweg gestopt bij de Pancakerocks & the blowholes die aan die kust lagen. Het waren rotsen in allemaal laagjes, de slimmeriken onder ons leggen nu de link met de naam..
We waren inmiddels met twee kiwi-bussen tegelijk aan het rijden vanwege de zomerdrukte dus nog meer leuke mensen en twee i.p.v. één gekke Kiwi als buschauffeur . En omdat er in Mahinapau niets te doen is behalve vakantie vieren door aan het meer te liggen chillenbillen, wordt er door de kiwi-bus altijd een verkleedfeest georganiseerd, in het plattelands cafe met Less de grumpy 86-jarige eigenaar, waar ze geen dj hebben maar een juke-box waar je voor 2 dollar zeven nummers de speakers uit hoort blazen.
Dit keer dus met zo’n honderd drukke backpackers met het thema; “Starts with a P”. Onze chauffeurs waren als prostitutes/Porn. En zo waren er nog honderd andere creaties; piloten, piraten, pregnant, pinguin, pasta, pine of guiness, pokerface, partyanimal, partypooper, princess, prince, pedofile, penis etc. Zo hebben we toch nog een beetje carnaval kunnen vieren en verder wil ik het liever niet meer over carnaval hebben;)

In Franz Josef hebben we de fullday-hike gedaan op de gletsjer. Zo lig je de ene dag weg te bakken op het strand en zo sta je de volgende dag op een gletsjer vol met ijs met vier lagen kleren, handschoenen en loodzware, sexy spikeschoenen aan. Echt bizar dat er dus gewoon een gletsjer zo dichtbij ligt, met ijstunnels alsof je midden in een ijsklontje staat. Erg leuke ervaring om zo omhoog te klauteren op het ijs en over gleuven heen te lopen etc. Ik was alleen iets te druk met lopen en fotograferen tegelijk (sommige vrouwen kunnen twee dingen tegelijk maar ik niet) en dus viel ik onderuit, ondersteboven en ben ik zo een stukje naar beneden gekukeld, camera doet het inmiddels weer en mijn knie kan ik inmiddels ook weer bewegen (het scheelde wel weer een stukje hiken).
Het grootste voordeel aan deze dure grap was dat er entree voor de hot spa pools bij inbegrepen zat. Na de 6/7 uur durende hike dus de hele avond als twee dode vogeltjes in de hotpools gelegen met de conclusie dat die lange hikes en al die natuurwandelingen hier in N-Z erg mooi zijn maar toch niet voor ons zijn weggelegd.

Onderweg naar Wanaka gestopt bij een jaja, wandeltrack, jeeuj. Waar we zo’n anderhalf uur gelopen hebben om een berg te zien die in het meer reflecteerde; the reflection mountain en dat om 08:00!! Typisch iets waar je me voor mag wakker maken rond 6 uur; een 1,5 uur durende wandeling voor één berg! Maar ook dit was zeker mooi en een goede ochtendgymnastiek, dat dan weer wel (positive thinking). Aan het einde van de avond zijn we in de kroeg beland, wel één van specialiteiten, net zoals karaokeschreeuwen met het nummer “Wonderwall”.

De volgende ochtend weer veel te vroeg op met een eerste stop in Puzzelworld. Lekker je hersens kraken op de vroege morgen want echt van die wiskundige inzichtshit/gezichtsbedrog snap ik nou echt helemaal niets. Ik had me dus ook maar meteen voorgenomen overal om te lachen en me geen één keer af te vroegen hoe zoiets kon, het enige wat er natuurlijk door mijn hoofd spookte was; HUH, HOE KAN DAT!? Zo was er een ruimte vol met “holle gezichten” die je volgden als je langs ze liep, maakt niet uit welke kant of een biljarttafel die scheef stond en waar de bal omhoog rolde etc. Resultaat: de hele dag hoofdpijn.

In Queenstown, partytown was de plek waar iedereen een beetje zijn eigen kant op ging en daar hadden we dus met allebei de bussen een groepsfoto aan het mooie meer met de goudkleurige bergen gemaakt. Honderd mensen op één foto gaat maar op één manier:STAPELEN! Met z’n allen in rijen op elkaar liggen (foto moet ik nog krijgen).

Super afsluiter in Kaikoura; dolphinswimming. Hup, met de boot de Pacific Ocean op en op zoek naar de Dusky dolfijnen. Al snel zaten we er middenin, geen tientallen maar wel honderden, niet normaal (dit keer overdrijf ik niet). In het begin toch best een beetje eng toen we zo snel mogelijk van de boot af moesten in ons mooie pakkie, inclusief muts( i.v.m.de ijskoude waterstroming vanuit Antartica). Door al mijn enthousiasme vergat ik snel de kou en zwommen er langs alle kanten dolfijnen langs me, echt zo bizar! Je kan ze bij je houden door gekke geluiden te maken, oogcontact te maken en rondjes te zwemmen, drie dingen waar ik toevallig heel goed in ben.
Soms zag ik even geen dolfijnen en dan had ik opeens weer drie staarten en twee neuzen in mijn gezicht. Na vijf zwemsessies was het gedaan met de pret en kon je nog foto’s van boven het water maken vanaf de boot en proberen de leuke salto’s vast te leggen die ze heel vaak maakten. Echt super gaaf om gewoon in het wild met dolfijnen te zwemmen waar ze niet getraind en/of gevangen zijn!

Sinds mijn skydive heb ik steeds meer kriebels om ook nog eens een bungyjump te doen, iets wat ik eerst echt nooit wilde! Vooral toen we laatst met de hele bus twee uur lang naar een hele hoge tussen de bergen boven een fel blauwe rivier gingen kijken. Hoezo zou ik wel vanaf bijna 5km hoogte uit een vliegtuig durven springen maar niet durven bungyjumpen, ik leef maar één keer toch..?
Alleen een beetje jammer dat ik het afgelopen zomer elke dag gratis mocht doen als reisleidster maar ik als enige van mijn collega’s geen één keer gegaan ben. Misschien nog maar even zo’n kans afwachten, wie weet aankomende zomer en anders ga ik het toch echt nog een keer doen (in Zuid-Amerika graag).

Vandaag zijn we in Christchurch aangekomen, de “stad” is nog steeds één grote puin. Er zijn sinds de grote aardbeving van vorig jaar nog zo’n elke 24 uur nabevingen, ik hoop dat wij die niet meemaken. Erg schokkend om te zien hoeveel er hier nog kapot is, de hele stad staat bijna leeg, en is nog steeds afgezet wegens instortgevaar, alle hoogbouw is weg en in de woonwijken staan overal lege gevels waar eerst huizen/winkels/scholen op stonden...

Vanaf hier zullen wij morgen op het vliegtuig naar Fiji stappen. De tijd is echt voorbij gevlogen! We zijn inmiddels alweer één maand samen aan het reizen en hebben een super tijd gehad. Nieuw-Zeeland is erg mooi, we hebben er heel veel leuke activiteiten gedaan en zijn nu dan ook echt toe aan wat echte vakantie (ik weet dat ik nu geen vrienden maak), Fiji here we come!

Papa & Jeroen zullen daar als het goed is ons op komen halen van het vliegtuig en met ons 12 dagen eilandhoppen! Ik kan niet wachten om ze weer te zien dus ik ga nu snel slapen dan is het sneller morgen!

p.s. foto´s staan weer op Facebook=)

Bye Bye New-Zealand, we love you!